1) Swans – Seer
Industrial, drones, postrock, americana en de voordagen van de Apocalyps samengebald in een intense catharsis; in anderhalf uur werd ik – en de rest van Roadburn met mij – emotioneel geheel leeggezogen en tegelijkertijd weer opgeladen. Een intensiteit die Swans tot op dat moment alleen live leek te kunnen behalen, zij het als luidste band, meest intense live band of meest agiterende live sensatie.
Coexist van The XX is als break-up seks; fijn zalvend, vertrouwd en heerlijk maar o zo pijnlijk in dezelfde stoot.
Intense posthardcore uit België met een heerlijke noise en indierock inslag. Voor zowel liefhebbers van Hüsker Dü als fans van At The Drive-In en Shellac. De aanrader voor oktober.
4) Dinosaur Jr. – I Bet On Sky
Gierende gitaarsolo’s van J. Mascis die nergens beginnen, naar toe gaan noch ergens specifiek eindigen. De typisch melodische baslijnen van Lou Barlow (die ook weer twee nummers mag bijdragen, stiekem weer de twee beste), de nasale zang van Mascis en dat alles in een quasi-ongeïnteresseerde punksetting alsof het nog steeds 1988 is.
5) Animal Collective – Centipede Hz
Voor veel mensen waarschijnlijk het equivalent van lawaai, maar voor de mensen die de rust nemen om de onrust tot zich te laten wellicht de beste achtbaanrit van hun leven. En een duidelijk beeld van hoe de duizendpoot klinkt als hij door een sampler heen loopt.