oktober 3, 2012 · 3:58 pm
De muziekgeschiedenis is niet eerlijk. Met The Posies maakte Ken Stringfellow gedurende de jaren negentig een aantal van de beste albums van dat decennia. Maar vandaag valt zijn naam vooral omdat hij meewerkte aan de plaat van Carice van Houten.
Zijn cv liegt er echter niet om. Naast zeven studioalbums met Jon Auer als The Posies, bijdrages bij R.E.M. sinds 1999 en een rol in de wedergeboorte van Big Star als bassist (achter Alex Chilton), is Stringfellow niet te beroerd om overal waar gevraagd zijn onontkoombare pophooks rond te strooien.
Een druk man, dus, wat verklaart dat het acht jaar moest duren alvorens Soft Commands (2004) een opvolger kreeg. Acht jaar waarin Stringfellow wel aan solowerk schreef, en het ook opnam, maar er nooit aan toekwam het verder uit te werken of uit te brengen.
Opgeslagen onder CD recensies, CD Recensies NU.nl, Gonzo (Circus), NU.nl
Getagd als alex chilton, bassist, Big star, carice, carice van houten, CD, danzig in the moon light, de plaat, duren, jon auer, ken, ken stringfellow, NU.NL, posies, R.E.M., recensie, rem, solo, songwriter, stringfellow, the posies, van houten
september 26, 2012 · 4:45 pm
Als je van verbazing van je stoel wil vallen, is het aan te raden Babel van Mumford & Sons te luisteren. Nog nooit heeft een album zo erg geklonken als de voorganger. Is dat slecht, vervelend? Niet direct, als je weg bent van Sigh No More, dan vind je het vast niet vervelend om precies dezelfde nummers met een iets andere tekst en betere productie nog een keer te horen. Ben je echter opzoek naar verrassing, dan is het aan te raden door te zappen naar het volgende station.
Wellicht dat je dan uitkomt bij het debuut van Carice van Houten. Een enorm verrassend album, vooral vanwege de ontvangst. Persoonlijk vind ik het prachtig dat de actrice haar horizon verbreedt en gewoon doet wat haar hart zegt. Vooral ook omdat ze dit doet met artiesten die ik zelf al enkele jaren, zo niet decennia, hoog heb zitten. Ken Stringfellow is een persoonlijke held van mij. You Avoid Parties (van de tweede langspeler van The Posies; Dear 23) is zelfs een van mijn favoriete nummers uit de jaren 90 en The Posies de band die ik sowieso het meeste heb gezien gedurende mijn leven. Maar dat is niet de enige van mijn helden die op See You On The Ice voorbij komt. Steve Shelley (Sonic Youth), Howe Gelb (Giant Sand), Antony (and the Johnsons) Hegarty en nog wat figuren die in meervoud – vaak zelfs nabij compleet – in mijn platenkast te vinden zijn. Helden met een grote H en een grote invloed op mijn muzikale ontwikkeling.
Opgeslagen onder Achtergrond, CD recensies, De Jaap, Konkurrent
Getagd als antony and the johnsons, babel, carice van houten, de wereld draait door, dejaap, dwdd, giant sand, hegarty, howe gelb, jaren 90, jb meijers, ken, ken stringfellow, kleren van de keizer, mumford, mumford & sons, naakt, posies, raden, raketkanon, sigh no more, steve shelley, stoel, stringfellow, van houten, zo niet
tjeerdvanerve 