Een nieuwe uitzending van De Conserven van Van Erve, met een fijne mix van de nieuwste nog onbekende plaatjes met een paar klassiekers of wat klassiekers hadden moeten zijn uit de vroege jaren 1990. Leg je oor maar weer fijn te luisteren, want dit wil je niet missen.
Opgeslagen onder Tjeerd de Radiomaker
Soms is het nodig dat je even door je platenkast gaat om te kijken wat je eigenlijk hebt. Niet alles dat ooit in die kast kwam, heeft altijd dezelfde aandacht gekregen of is even goed blijven hangen. Omdat je er geen tijd voor, het hoofd er niet naar stond of gewoon omdat je er toen nog niet klaar voor was. Geheel willekeurig heb ik deze De Conserven van Van Erve dus een stapel uit mijn kast gepakt en door geluisterd. Wat me (opnieuw) raakte of aan het denken zette, heeft deze week De Conserven van Van Erve gehaald. Niet echt veel nieuwe platen deze keer dus, al kan het nog best zijn dat dit eerste keer is dat u het hoort.
PONI – De Conserven van Van Erve djingle
Lushlife – The Waking World
Jon Porras – Black Mesa
Schammasch – Qadmon’s Heir
Patten – Words Collided
Anamanaguchi – We Die
The Posies – This One’s Taken
.gif From God – Kevin fell down the lube well…the prefect trap..
Dustin Wong – Toe Tore Oh
SORXE – Dependence Day
Charlie Jones’ Big Band – Until I Get Bald
Bonnie “Prince” Billy – Weaker Soldier
Opgeslagen onder Tjeerd de Radiomaker
Er zijn verschillende wegen die naar Big Star leiden. Zo is er de kleine kans dat je de band die op meesterlijke wijze het geluid van The Beatles vermengde met een rauwe rock rand al hebt leren kennen in de vroege jaren 1970, gewoon omdat je er echt bovenop zat. Een waarschijnlijker pad begint in […]
https://soundstilburg.wordpress.com/2015/07/08/sounds-likes-reviews-eztv/
Opgeslagen onder Uncategorized
Vanaf het eerste album – Failure – in 1988 vallen in recensies van The Posies twee vergelijkingen te lezen. Ten eerste wordt het singersongwriter duo dat de kern van de band vormt keer op keer vergeleken met het duo Lennon/McCartney. Ten tweede is er de voortdurende verwijzing naar Big Star.
Helaas heeft het de band uit Seattle nooit het succes opgeleverd dat The Beatles wel had. Dit terwijl toch elk album dat de heren in de jaren ’90 afleverden een juweeltje in powerpop en collegerock was.
Het uitblijven van groot succes leek de band eind jaren ’90 de das om te doen, toen het kwam met wat de laatste plaat had moeten zijn; Success.
Opgeslagen onder CD recensies, CD Recensies NU.nl, NU.nl
De muziekgeschiedenis is niet eerlijk. Met The Posies maakte Ken Stringfellow gedurende de jaren negentig een aantal van de beste albums van dat decennia. Maar vandaag valt zijn naam vooral omdat hij meewerkte aan de plaat van Carice van Houten.
Zijn cv liegt er echter niet om. Naast zeven studioalbums met Jon Auer als The Posies, bijdrages bij R.E.M. sinds 1999 en een rol in de wedergeboorte van Big Star als bassist (achter Alex Chilton), is Stringfellow niet te beroerd om overal waar gevraagd zijn onontkoombare pophooks rond te strooien.
Een druk man, dus, wat verklaart dat het acht jaar moest duren alvorens Soft Commands (2004) een opvolger kreeg. Acht jaar waarin Stringfellow wel aan solowerk schreef, en het ook opnam, maar er nooit aan toekwam het verder uit te werken of uit te brengen.
Opgeslagen onder CD recensies, CD Recensies NU.nl, Gonzo (Circus), NU.nl
tjeerdvanerve 